donderdag 26 februari 2015

Een leven zonder tinder

Tinder is nog steeds niet uitgestorven. In mijn vriendenkringen wordt het nog steeds gebruikt en dat voor verschillende doeleinden. Daten, seks en zelfs vriendschap. Dat laatste leek me onmogelijk, maar vriendin Astrid is het levende bewijs dat je via deze dating-app ook mooie vriendschappen kunt opbouwen.

Zelf ben ik niet in het bezit van een smartphone en loop ik dus alle pret mis! Raad je al wat het grootste probleem is? Ik moet daten...

...op de ouderwetse manier!



Waarom heb ik geen smartphone

De voornaamste reden is dat ik mijn gsm heel de tijd laat vallen: uit bed, van de trap, als ik fiets. Het ding blijft gewoon uit mijn handen floepen! Een andere reden is de vrees dat ik asociaal zal worden en mensen zal stalken met zo lelijk mogelijke snapchats.

Dit betekent dus dat ik niet gebruik kan maken van het handige swipe systeem om zo tot een potentiĆ«le date te komen. Ik moet me in de wereld smijten, gekke openingszinnen gebruiken en hopen dat er ooit eens een visje zal bijten.

Gelukkig ben ik op dit moment niet op zoek, maar als ik de gekke verhalen hoor van vriendin Astrid dan begint het soms wel te kriebelen. De ene na de andere hottie wordt aan de haak geslagen, terwijl ik op een aardige manier 18-jarigen moet afwijzen. Het heeft dus zijn voordelen!

Gelukkig heeft het ook nadelen, want als je niet even knap bent in het echt als op je profielfoto: ja succes ermee.. Verder krijg je op regelmatige basis te maken met de "ik wil neuken" types die dat niet altijd even subtiel kunnen aanbrengen. Geduld is met andere woorden een noodzaak om je een weg te banen in Tinderland!

Ik lijk niet op mijn profielfoto's en geduld komt niet voor in mijn vocabulaire, dus misschien is het maar goed dat ik geen smartphone heb. Voorlopig hou ik het op ongemakkelijk oogcontact en stotterende openingszinnen bij het uitgaan.

Maar zeg nooit nooit!

2 opmerkingen: