Mensen die sardientjes willen zijn.

bron foto. 

Ondanks dat ik mijn ergernissen zoveel mogelijk voor mezelf probeer te houden, moet het er deze keer toch echt wel uit. Niet alleen heb ik de laatste tijd een hekel aan het openbaar vervoer, ik heb ook een hekel aan de mensen die gebruik maken van het openbaar vervoer. Al jaren neem ik de bus en trein, maar de laatste tijd wordt het toch wel te erg.

Het is weer lijstjestijd!



De venijnige bommatjes en bompatjes.
De bus nemen is heus geen pretje. Jongeren vechten voor een plaats, rugzakken versperren de doorgang en de details over de doordringende zweetgeur van net puberende jongetjes zal ik jullie maar besparen. Helaas zijn er ook nog de seniele bejaarden. Ik ben ervan overtuigd dat van deze mensen hun rijbewijs is afgepakt, omdat ze een gevaar vormen op de weg. Elke keer dat de deuren opengaan van de bus duwen ze op een zeer agressieve manier jongeren uit de weg, om toch maar als eerste de bus op te geraken. Wandelstokken en wandelrekjes worden gebruikt als moordwapens. Mocht je toch proberen voor te dringen, krijg je een dodelijke blik toegeworpen. Ik denk dat ze zelfs in staat zijn om hun vals gebit naar je te gooien, maar laten we hopen dat het nooit zover komt.

De debielen
Misschien wat grof, maar mensen die links op de roltrap gaan staan zijn gewoon debiel. Mocht je er borden ophangen à la Las Vegas style dat je rechts moet staan als je niet door wandelt, zouden ze het nog niet snappen. Bijna elke dag heb ik slechts twee minuten om van de tramhalte mijn trein te halen en wanneer mensen besluiten doodleuk de hele roltrap in te nemen kan ik wel ontploffen. Gelukkig ben ik wat minder verlegen dan drie jaar geleden en roep ik gewoon "Excuseer, ik moet passeren!". Het maakt me niet uit dat ik overkom als een lompe boerin, ik moet en zal die trein halen. Krijgen ze mijn tas in hun gezicht geduwd? Pech, hun probleem, niet het mijne.

De mensen die liever als sardientje geboren zouden willen zijn.
Doorschuiven in de metro of tram is één van de moeilijkste zaken ter wereld. Waarom zou je doorschuiven als je lekker aan de ingang kan blijven staan? Er is niets leuker dan iemands piemel tegen je derriere te voelen, een okselvijver die in je neus wordt gedrukt en de angst dat iemand stiekem je splinternieuwe smartphone uit je zak zal stelen. Vijf stappen naar rechts zetten en plaats nemen op een lege zitplaas waar je voldoende ademruimte hebt, dat is de moeite niet waard. Neen, wij willen sardientjes zijn.

De zuchters.
Er komt iemand voor je zitten, zucht. Er is vertraging, zucht  De conducteur praat niet verstaanbaar, zucht  Er eet iemand een broodje, zucht  Iemand tikt mee op de maat van zijn muziek, zucht  Nog wat meer vertraging, zucht. Iemand wordt gebeld, zucht. Iemand ademt te luid, zucht. Geen interessante artikels in de Metro, zucht. Er komt iemand naast je zitten, zucht. De persoon tegenover je raakt je voet aan, zucht. Rotte zuurpruimen zijn het.

Ok! Dat is er eventjes uit en nu kan ik weer zorgeloos het openbaar vervoer nemen.