Het is rommelmarkt tijd !!

© Kristof Ceulemans 

Vorige week zondag was het weer zo ver! Rommelmarkt-tijd! Ik had al een idee naar welke zaken ik op zoek zou gaan. Op nummer één in mijn wishlist stonden veterschoentjes. Die krengen zijn wel makkelijk te vinden in winkels, maar zo duur! Met €20 in mijn portemenee hoopte ik met een volle zak terug te keren.



De zon scheen, de vogeltjes floten en ik stond vrolijk aan de bushalte te wachten. Op een zondag verwacht je natuurlijk dat het openbaar vervoer op tijd is. Wie neemt er nu 's ochtends vroeg de bus? Alleen kleine meisjes die naar de rommelmarkt gaan toch? Niet dus. Op onverklaarbare wijze had mijn bus zo'n 10 minuten vertraging, waardoor ik mijn overstap met de trein naar Antwerpen zou missen. Gelukkig staat de NMBS bekend om de vertragingen en ook mijn trein had prijs! Als een kip zonder kop rende ik door het station, richting het perron. Mijn armen vlogen alle kanten uit en ik liep op de tippen van mijn tenen, iets waar mijn lerares lichamelijke opvoeding een hekel aan had. Hijgend en zwetend stapte ik de trein op. Ik stuurde Gianni een berichtje dat ik mijn trein nog had gehaald en of hij een fles water kon meebrengen. Mijn conditie is helaas nog steeds onbestaande.

Aangekomen op de rommelmarkt begon ik onmiddellijk te stralen. In mijn hood had ik al een heuse wishlist gemaakt, met op nummer één: veterlaarsjes. Enthousiast liepen we langs de eerste kraampjes. Ik vertelde Gianni dat ik op zoek was naar laarsjes voor in de winter. Hij wees naar een paar, mooi, maar niet mijn ding. "Neen neen, ik ben op zoek naar zwarte veterlaarsjes, die niet te hoog komen, want anders flubberen die rond mijn benen." Ik ben vervloekt met stokbrood beentjes, met een O-vorm en X-knieën. Ja, het is mogelijk, geloof me maar. Nog geen minuut later zag ik ze staan. Mijn veterlaarsjes! De dame voor mij liet ze staan, waardoor ik de kans kreeg even naar de maat te kijken. Zodra ik de nummertjes 3 en 7 zag staan wist ik het. Deze zijn van mij!

Enkele minuten later stond ik alweer met een paar schoenen in mijn handen. Ik denk dat ik een obsessie heb voor schoenen. Je kan nooit genoeg schoenen hebben, hetzelfde geldt voor handtassen... en voor t-shirts... en voor jasjes... en voor oorbellen... etc. Ik kocht ze net op tijd, want achter mij stond al een andere potentiële koper. Een beetje later werd ik zelfs aangetikt, of ik ze niet wou verkopen voor €20. Maar liefde op het eerste zicht verkoop je niet door.

Ook voor Gianni was het een goede dag! Niet alleen kocht hij een mooi cadeautje voor zijn vriendin (op aanraden van mij hihihihi), maar hij vond een platenspeler voor €5! Wat een koopje. Daarbij nog wat lekkere platen, zoals die van Van Halen (luister hier mijn lievelingsliedje van deze band) waar ik stiekem een beetje jaloers op ben. Kerels in leren broeken met een wilde bos haren, rrrrrrrrrrr.

Verder vond ik nog een hele leuke typewriter, maar omdat ik geen idee heb hoeveel inkt kost en waar ik dit kan vinden, heb ik hem laten staan.. Helaas heb ik hier spijt van, want hij zag er perfect uit en dat voor €10. Ach, volgende keer beter!

Aanschouw mijn geweldige aankoopjes! Het boek Carrie van Stephen King heb ik niet op de foto gezet. Heb het momenteel uitgelezen en W A U W. Ik ben nog nooit zo meegesleept in een verhaal. Stiekem heb ik op het einde van het verhaal mijn tranen moeten inhouden. Ook een tip: ik heb de film uit 1976 gekeken en hij is de moeite NIET. Heel jammer...