Wie je allemaal tegenkomt in de fitness.

Ik heb een abbonnement, een fitness abonnement wel te verstaan . Mijn metabolisme verbrandt vet aan 100km/h, voor sommige een droom, voor mij een nachtmerrie. Daarom breng ik minstens twee keer in de week enkele uren door in de fitness. Niet enkel om spieren te kweken, maar ook omdat mijn conditie onbestaande is. Binnen enkele dagen begint het nieuwe schooljaar, wat gelijk staat aan dagelijkse spurtjes naar de bushalte. Niet alleen ik ga naar de fitness.. ohneen.. er lopen héél wat types rond.

Voor jouw vermaak zal ik enkele types beschrijven die ik in de afgelopen maanden ben tegengekomen. 

De zweetberen. 

Ze zijn groot, luid en vaak ook behaard. Bijten doen ze niet, maar ze zijn wel heel erg gesteld op hun territorium. Na hun opperkreun, de kreun die je laat weten dat ze klaar zijn met het heffen van hun 127639kg, verdwijnen ze naar het volgende toestel. Niet onopgemerkt, want ze laten een weerzinwekkend zweetspoor achter. Ze transformeren jou van fitness gast tot kuisvrouw van dienst, want wie wil er nou op zo'n bezweet, stinkend toestel zitten?

De stoefferkes

Hun drijfveer luidt als volgt: "Snelheid is mijn heilige graal, ook al sta ik volledig voor paal". Geloof me, ze bestaan. Zo eigenwijs, dat ze zowel de instructies van het toestel als deze van hun instructeur negeren. Er mogen misschien wel twintig toestellen vrij zijn, ze zullen naast jou plaatsnemen. Eerst leggen ze hun handdoekje goed, daarna positioneren ze hun fles water binnen handbereik en tot slot kijken ze zonder schaamte op jouw scherm om te kijken hoe snel je gaat. Instructies op het scherm worden genegeerd en er wordt een tempo aangenomen van een professionele marathonloper. En dan gaan ze klagen bij de instructeur dat ze geen verbetering merken en spierpijn hebben.....

De gepensioneerden.

Ze verzamelen zich rond één krachttoestel (waarvan er van elk type maar twee aanwezig zijn) en slagen daar hun kamp op. Halverwege hun oefening besluiten ze een adempauze te houden, een adempauze van gemiddeld vijftien minuten. Heel gezellig, al die anekdotes over hoe het vroeger was, maar niet als je graag aan de slag wilt met dat toestel. Toch valt er niet veel tegen te beginnen, want zij zijn nu eenmaal de ouderen en daar moet je respect voor hebben. Wél heel grappig hoe de gepensioneerden altijd een praatje maken met mijn mama. Misschien kan ik haar inschakelen als afleidingsmanoeuvre en zo de toestellen veroveren!

De eigengeilers.

Wanen zich in het paradijs wanneer ze voor de spiegelmuren staan. Ik heb het even uitgerekend, op tien minuten ben je klaar met je oefeningen op de mat. Deze personen staan minstens een halfuur naar zichzelf te staren vooraleer ze klaar zijn met hun oefeningen. Ik ben er nog niet helemaal uit waarom ze zichzelf zo fascinerend vinden, zeker niet in DIE posities, maar ik ga op onderzoek. Iemand tips over hoe je jezelf dertig minuten kan aankijken in een spiegel? Het lijkt het zo saai!

Benieuwd naar meer types of herken je er? Laat dan een reactietje achter! Is altijd fijn.

Credits afbeelding