Het is me maanden heel duidelijk geworden, ik ben alles behalve klaar voor het echte leven. Het ene na het andere kotdrama deed zich voor en ook op stage werd duidelijk dat ik geen keukenprinses ben. Terwijl ik dit schrijf, schudt mijn hoofd automatisch neen. Ik ben een ramp als het aankomt op zelfstandigheid en heb nog veel te leren!
Op drie maanden tijd heb ik al heel wat kotdrama's meegemaakt. Op nummer een staat het meest belachelijke voorval: de microgolf. Een voorval waar ik me diep voor schaam.
Ondanks dat het ding welgeteld drie knoppen heeft, kreeg ik het niet gestart. Met knop één geef je de microgolfstand aan, met knop twee stel je de tijd in en knop drie heeft tot de dag van vandaag nog geen betekenis gekregen. Gelukkig weet ik me te redden met slechts twee knoppen, maar die eerste keer was toch een ramp. De stand instellen bleek geen probleem te zijn, maar bij het ingeven van de tijd gebeurde er niets. Gelukkig heb ik een heel leger vrienden op facebook paraat staan, die me bij dit soort onozelheden uit de nood wil helpen. Na tien keer de vraag te hebben gehad "Eline, zit de stekker wel in" - "Euh ja ik ben echt geen geit hoor", foto's te hebben doorgestuurd om te laten zien hoe het ding eruit zag en wat er niet wou lukken en zelfs één telefoontje naar huis om te vragen of ze de handleiding voor me konden opzoeken, kon ik mezelf voor het hoofd slaan.
De stekker waarvan ik dacht dat deze van de microgolf was, bleek deze van de ijskast te zijn. Na een half uur gefoefel met het ding, kon ik dan eindelijk mijn noedels opwarmen en genieten. Of wacht, dat bleek ook een drama te zijn, maar dat zal ik jullie even besparen.
Het stinkend putje was een volgend drama. De eerste week werd ik verwelkomt door een heerlijke geur van de hyacinten, waarvan ik dacht dat het begrafenisbloemen waren. De tweede week, nadat deze prachtige bloemen overleden waren door een temperatuur van +30°C op kot, werd ik mijn kot uitgejaagd door een stinkende, rottende geur. Het putje van de pombak stonk verschrikkelijk. Na een douchebeurt bleek ook dat putje enorm te stinken. De volgende week stond ik paraat met een bus ontstopper om deze verschrikkelijke geur te lijf te gaan, tot zover dat kan met een geur die duidelijk een gebrek van fysieke aanwezigheid heeft. Wist ik veel dat ontstopper zo hard kon stinken? Een lichte paniekbui ontstond dat ik misschien wel eens kon stikken in mijn slaap door deze chemische geur. Na geruststelling door alweer mijn legertje vrienden op facebook, kroop ik met een gerust hart in bed.. maar ik kon het niet laten om het raam open te zetten.
De chauffage met rustgevende geluiden mag ook even vermeld worden. Blijkbaar kan er lucht zitten in een chauffage wat zorgt voor heerlijke, rustgevende geluiden. De chauffage op mijn kot blijkt dan ook nog eens enkel te branden aan het kant van mijn hoofd, terwijl het net mijn voeten zijn die verwarmd moeten worden. Na enkele weken besloot het ding ermee te stoppen. Hoe vaak ik er ook op klopte, aan en uit draaide, het wou niet meer mee. Tot één dag. Blijkbaar had ik het ding aan laten staan, want het werkte toch niet, waardoor mijn kot werd omgetoverd tot een sauna zonder lucht. Het gevolg: mijn heerlijke massagebar van Lush is gesmolten en onbruikbaar. Godverdomme!
Enkele andere kleine kotdrama's: het warm water dat na twee minuten niet meer zo warm is, splinters in mijn vingers door mijn houten kandelaars vast te nemen, honderden haren op de grond waardoor het lijkt alsof ik een of ander behaard huisdier heb, een witte tegelvloer waardoor je het minste vuiltje kunt zien, wijnplekken, eyelinerplekken, onbekende vieze plakplekken, nachtelijke moordsessies op die vervloekte muggen, etc.
Dit neemt niet weg dat ik dolgelukkig ben met kot dat ik voor drie maanden mocht overnemen. Het had alles wat ik nodig heb, inclusief een heerlijk bed wat de ochtenden verschrikkelijk hard maakt, is heel gezellig en zit op een uitstekende locatie! Deze post moet dan ook met een tikkeltje zelfspot naar mezelf worden geïnterpreteerd. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten